Ulwa Neergaard
Ulwa Neergaard var min moster.
Hon dog den 12 maj i år, nästan 89 år gammal.
Lika gammal som hennes mamma var då hon gick bort.
Hennes mamma hette Brita och var dotter till Carl och Karin Larsson.
Ulwa föddes i Tyskland och flyttade 12 år gammal, efter sin fars död 1933, till Nybrogatan i Falun med sin mamma och tre småsyskon Locki, Daike och Nisse.
Hon gick så småningom på Valhalla flickskola och på Högre allmänna Läroverket i Falun, där hon tog studenten.
Därefter flyttade hon till Stockholm, där hon studerade till sekreterare och hade sedan en del olika arbeten, bland annat i södra Sverige.
Efter en tid gifte hon sig med Otto från Danmark.
De fick inte några barn, men de ställde alltid upp för Ulwas alla elva syskonbarn.
Vi kände oss alla alltid välkomna i deras hem, och var det något särskilt så bodde vi hos dem kortare eller längre tider.
Själv bodde jag hos dem vid Gustafs torg i Falun när mina föräldrar var utomlands, under året jag tog studenten, i deras lägenhet ovanpå Pripps bryggeri.
Ulwa var chefssekreterare där.
De ordnade med hela mitt studentfirande, och inte minst tog de hand om mig som tonåring under det året.
Under några år bodde de i Danmark, men kom tillbaka till Falun.
Tidigare hade hon en „skrivbyrå” på Nybrogatan 8, dit gick jag ofta efter skolan när jag gick på mellanstadiet på Östra.
Där lärde jag mig att skriva maskin med alla tio fingrar, för vilket jag är henne evigt tacksam i dessa data-tider!
Hon var enormt noga med svenska språket, och rättade varje grammatiskt fel.
Den enda rest av tyskan som hon bar med sig genom hela livet var hennes skorrande „r”.
En gång frågade min son henne vad det var för konstig grönsak hon bjöd på: „Det är sparris”, sa hon med sitt skorrande. Jonas trodde sedan att det var så det hette, och uttalade det själv så.
Hon arbetade sedan under många år som intendent på Carl Larsson-gården i Sundborn, och därefter – när hon fick pension – började hon skriva!
Hon forskade om CL:s alla tavlor, hörde hon att någon hade en äkta CL-tavla, reste hon dit och kontrollerade äktheten och skicket på tavlan.
Hon tillfrågades ofta som expert vid utställningar och liknande evenemang om CL.
Det hon inte visste om CL tror jag ingen annan vet heller.
Hon var den största CL-kännaren någonsin, och en enorm kunskap är borta med henne.
Tack och lov har hon skrivit böcker, framför allt sitt största verk: „Carl Larsson – signerat med pensel och penna”.
Hon dog efter en tids sjukdom, men hon var vaken, alert och intresserad av allt i sin omgivning in i det sista. Vi är många som saknar henne med värme och glädje!
Sarah Godske
https://www.dt.se/artikel/ulwa-neergaard
Ulwa Neergaard 1921-2010
Ulwa Neergaard była moją ciotką.
Zmarła 12 maja tego roku [2010] w wieku prawie 89 lat.
Miała tyle samo lat, co jej matka, kiedy zmarła.
Jej matka miała na imię Brita i była córką Carla i Karin Larssonów.
Ulwa urodziła się w Niemczech i przeniosła się w wieku 12 lat, po śmierci ojca w 1933 roku, wraz z matką i trójką młodszego rodzeństwa Locki, Daike i Nisse do Nybrogatan w Falun.
Następnie uczęszczała do szkoły żeńskiej på Valhalla flickskola i do szkoły średniej på Högre allmänna Läroverket w Falun, gdzie zdała maturę.
Następnie przeniosła się do Sztokholmu, gdzie została sekretarką, a potem wykonywała różne prace, w tym także w południowej Szwecji.
Po pewnym czasie wyszła za mąż za Otto z Danii.
Nie mieli dzieci, ale zawsze pojawiali się u wszystkich jedenastu siostrzenic i siostrzeńców Ulwy.
Wszyscy zawsze czuliśmy się mile widziani w ich domu, a jeśli było coś wyjątkowego, zostawaliśmy z nimi na krótsze lub dłuższe okresy.
Ja sama mieszkałam u nich przy placu Gustawa w Falun, w ich mieszkaniu nad browarem Prippa, wtedy moi rodzice byli za granicą, a ja kończyłam szkołę.
Ulwa była tam [w browarze Pripp] główną sekretarką
[Wujostwo] zaaranżowali całą moją uroczystość studencką, i co równiej ważne, opiekowali się mną, wówczas nastolatką, przez ten rok.
Przez kilka lat mieszkali w Danii, ale wrócili do Falun.
Wcześniej miała „agencję pisarską” przy Nybrogatan 8, gdzie często przychodziłam po szkole, kiedy uczęszczałam do gimnazjum på Östra.
Tam nauczyła mnie pisać wszystkimi dziesięcioma palcami, za co jestem jej na zawsze wdzięczna w tych komputerowych czasach!
Bardzo dbała o piękny szwedzki i poprawiała każdy błąd gramatyczny.
Jedyną pozostałością po języku niemieckim, która została w niej przez całe życie, było jej chropowate –„r”.
Mój syn zapytał ją kiedyś, co za dziwne warzywo podaje: „To szparagi”, wymówiła chropowato. Jonas pomyślał wtedy, że tak to [warzywo] się nazywa i sam tak wymawiał.
Potem przez wiele lat pracowała jako kuratorka na farmie Carla Larssona w Sundborn, a później – kiedy przeszła na emeryturę – zaczęła pisać!
Przestudiowała wszystkie obrazy CL, gdy słyszała, że ktoś ma oryginalny obraz CL, udawała się tam i sprawdzała autentyczność i stan obrazu.
Często była zapraszana jako ekspert na wystawy i wydarzenia o CL.
To czego o CL nie wiedziała, myślę, że nikt inny też nie wie.
Była największym znawcą CL w historii, a wraz z nią zniknęła ogromna ilość wiedzy.
Na szczęście jest autorką książek, a zwłaszcza swego największego dzieła: „Carl Larsson – podpisany pędzlem i ołówkiem”.
Zmarła po okresie choroby, ale była przytomna, czujna i do końca zainteresowana wszystkim wokół siebie.
Jest nas wielu, którzy tęsknią tęsknią za nią ciepło i radośnie!
Tłumaczenie Magdalena Wisiecka przy pomocy Google translator & friends